Nær kemur rennibreytin?

So skuldi tað ganga ein heil vika til eg aftur setti meg við tastaturi at skriva nakrar linjur. At fáa mína skriving at blíva ein dagligan vana er lættari sagt enn gjørt.

Nógv er hent hesa seinastu vikuna, eitt er so at tað er ein vika styttri til marathon í New York. Eg havi runnið nógvar kilometrar, sunnudagin rann eg í heilar 3 tímar, fekk 38 km í beinini, og var tað ein fín venjing. Eg hevði tað fínt aftaná, kann merki at formurin er við at vera har. Helt frí mánadagin.

Í góðveðrinum týsdagin rann eg 12 km saman við mínum góða vini Pól Sundskarð. Altíð hugaligt at renna saman við onkrum, og Pól er sanniliga áhugverdur, vit hava altíð nokk at práta um. Úti á rættini á Norðoyri møttu vit ikki minni áhugaverdum manni. Tá ið vit nærkast rættini síggja vit mann koma rennandi heimeftir, allarhelst verið úti á Núpi og vent, maðurin hevði gula húgvu, vit ivast í um tað kanska var Gutti, tí rennilagi var bara heilt ok, nú hann kemur nærri síggja vit at tað er eingin annar enn olivenoljusjeikurin Rógvi Joensen. Hann aftraði seg við at taka av innbjóðingin at renna saman við okkum heim í býin. Men tá ið vit skiltust við Betri Banka í Klaksvík, takkaði hann fyri eina hugnaliga løtu saman. Ein selfi bleiv tikin.

Mikudagin komu Veru og Tórfríð við mær til Havnar, tær høvdu ørindi í Havn, eg valdi at taka renniklæðir við, tí er roknaði út at hetta fór nokk at blíva ein drúgvur Havnatúrur. Eg avgreiddi ein farlek runt Havnina, 15 ferðir 1 minutt við ferð og 1 minutt við jog. Rættuliga nógvur vindur, men hóast tað ein fín venjing. Rann fram við Tórsbreyt, sum var púra tóm fyri fólk, annars er altíð fólk at síggja á Tórsbreyt, kanska veðrið spældi inn hendan dagin, tað var rættuliga nógvur vindur. Lítandi yvir Tórsbreyt, hugsaði eg um nær munnu vit í Klaksvík fáa eina slíka, gaman í so er okkurt á tekniborðini, men eg haldi at tað gongur alt ov seint. Tórsbreyt er eitt vælsignilsi, tað rokni eg við fleiri við mær munnu taka undir við, hon verður sera nógv brúkt, eg geri sjálvur mangan brúk av henni.

Ein breyt í Klaksvík má koma nú, vit mangla eisini ein fótbólts vøll, ein vøllur nøktar ikki tørvi. Tit hoyrdu Alta Gregersen siga frá hvussu vánaligur okkara verandi vøllur er. Hann er niðurslitin, og tað er í so máta positivt, tað merkir at vit veruliga hava brúk fyri einum vølli afturat.

Mín áheitan til okkara býráð er at fáa gongd at rennibreytini og nýggjan vøll nú. Eg eri vísur í at ein rennibreyt verður gagnlig fyri okkum øll her í norðoyggjum.

Hósdagin, ígjár rann eg 15 km, harav 12 km við marathon tempo, nakað sum líkist 4:15 – 4:20 pr km og tað gekk avbera gott, føldi meg ikki so troyttan aftaná. Rann í býnum, men tað hevði verið super at havt møguleika at runnið ein slíkan túr á breyt.

Í dag er tíbetur eingin venjing á skránni, veðrið er nokkso ófantaligt, tað verður kanska til ein stuttan túr í morgin, og so ein langan túr sunnudagin.

Apropos rennibreyt, leygardagin 14. maj 2011 segði hann okkum at hol var sett á, tá var hann varaborgarstjóri, nú er hann borgarstjóri, og enn er eingin rennibreyt komin. Tað sær út til at innandura spæliland verður raðfest hægri. Kunnu børn nú ikki spæla úti meira, tað er kanska tí so er vandi fyri at Ipaddar og smartfonir vera vátar. Fleiri spælipláss eru kring býin hví ikki dagføra tey og gera tey meira áhugaverd.

Sí innslag frá 2011

Nå, nú gleði eg meg at fara oman til babba at fáa mær ein góðan kaffimunn, saman við góðum vinum, sum altíð eru klárir til eitt gott prát.

 

Hugsar tú um at blíva gamal

 

Her eru vinnarnir

 

Her eru vinnarnir. Vit hava í dag drigi í millum øll, sum stuðlaðu renningini “Meir fyri minnið”. Hjartaliga til lukku til tykkum, sum hava vunnið, og hjartans tøkk til øll tykkum sum hava stuðla.
Eg havi ikki orð fyri hvussu glaður og takksamur eg eri. Alt tað besta til tykkum øll.

Tíverri eydnaðist tað ikki B36 at vinna í Klaksvík í dag, sum Hans Jacob vónaði, tí er tað so mikið hugaligar hjá mær at kunna senda hesa fráboðan út 😉

Heilsan
Jonhard

 

  1. Staki – Ingolf Lamhauge
  2. Staki – Steen Funder
  3. Staki – Jóhanna Christiansen
  4. Tjaldur – Sólgerð Jacobsen
  5. Tjaldur – Katrin Ósá
  6. Koyrikort til lastbil og treylara – Eiler Jacobsen
  7. Koyrikort til lastbil – Eyðun Jakobsen
  8. BE Koyrikort – Malan Mortensen

Viljin at stuðla er fantastiskur

18 januar – eitt vegamót

Nú januar mánaði er við at pakka saman og má lata tíðarstafettina víðari til februar, havi eg hug at steðga á eitt sindur, og líta aftur á okkurt sum er hent.

Ein av afturvendandi hendingunum í januar fyri meg er at eg havi føðingardag, og heilt serstakt er tað at bæði abbi mín, og mostir mín eisini hava føðingardag sama dag sum eg. Abbi vildi blivi 95 um hann var millum okkum.

Ofta verður tikið til at aldur er bert eitt tal, og eri eg fyri so vítt púra samdur í tí, men tað eru tó onkur vegamót tú hugsar meira um en onnur. Í ár tann 18. Januar kom eg fram at einum slíkum vegamóti, onkur sigur nú er man komin hálva leið, ja um tú ætlar tær at gerast 100 so er tað púra rætt. Í allarbesta veðrið mánadagin 18. Januar bleiv eg 50 ár, tað kennist heilt løgi at skriva hetta talið, eg føli meg ikki sum 50 ár, so í so máta passar tað so heilt sikkurt at aldur er bert eitt tal.

Ikki gjørdi vit nógv burtur úr degnum, men tó so, so hevði Vera skipa soleiðis fyri at eg tíðliga á morgin varð vaktur við tillukku sangi frá væluppløgdum rennivinum og familju. Vit endaði seinni um dagin uppá Klakki, í allar fagrasta veðrið.

Eg bleiv eisini álopin av einari gongu av svangum seyði.

Afturkomin av Klakki vóru vit hjá Marjun og Dánjal, til ein lekran drekkamunn. Tey bæði eru altíð klár. Vit endaðu dagin hjá Rutt ommudid til vælsmakkandi ræst kjøt. Ein frálíkur dagur eg seint fari at gloyma. Takk til tykkum øll.

Tey sum hugsa at eg eri eitt sindur huldisligur ikki at halda 50 ára veitslu, verða ikki snýtt. Ári 2016 er so avgjørt eitt merkis ár hjá okkum báðum. 18 januar rundaði eg 50, og 25 juni kemur so túrurin til Vera at runda síni 50 og 3 august hava vit bæði verið gift í 25 ár. So her eru 125 ár at hátíðarhalda so um lív og heilsa og Guð vil so hátíðarhalda vit hesar merkisdagar leygardagin 20 august.

Pól Sundskarð á ferð: Runt múlan

Sunnudagin var sera gott verður, og løgi nokk veðrið helt sær allan dag. Og sjálvandi var ein rennitúrur á skránni. Áðrenn eg fór frá húsum ringdi eg til Pól Sundskarð fyri at hoyra um hann hevði hug at kom við mær ein túr. Gott avjog eftir lendistúrin í Hoydølum ígjár. Tá ið eg fái fætur fái eg bert at vita at Pól Sundskarð var farin frá húsum longu kl. 9:30 og har gekk gjøgnum tunnlarnar norður um fjall norður til Múla, og so runt múlan og nú var hann staddur á Skálatoftum. Hann sigur við meg at tað er drúgt av Skálatoftum inn til Strond,

Eg kundi ikki annað enn smílast, hvat annað kundi eg vænta. Ein róligan sunnudagstúr við mær, er alt ov trivielt 🙂

Nå, eg fór frá húsum, og áftaná eina rundi niðri á keiøkinum, legði eg leiðina norðureftir, hugsaði eg kanska fór at møta Pól, og mín sann um ikki tað júst passaði seg soleiðis at tá eg nærkist bygningunum norði á Strond síggi eg Pól koma niðan gjøgnum brekkuna norðanfyri Strond. Eg gjørdi eitt stutt videoprát við Pól, sum tit kunnu síggja her. So runnu vit báðir saman heim. Ein frálíkur sunnudagstúrur.

Vandi við Treysti

Nú nærkast sunnudagurin. Ikki frítt man er við at fáa summarfuglar í búkin. Eg eri ógvuliga spentur. Eg var ein túr í Kaldbak í gjár fyri líka sum at kanna rutuna eitt sindur. Tá ið man hevur vent í Kaldbak eru góður 17 km eftir á mál.

Annars havi eg tikið tað ógvuliga róligt hesa vikuna. Eg havi tó runnið hvønn dag, men ferðin hevur verið sera lág. Eg royni at fáa meg totalt úthvíldan til sunnudagin. Í dag bleiv tað bert til upphiting saman við Treysti. Tey skuldu annars renna intervallir í kvøld.

Her er eitt vidoeklipp frá venjingin í kvøld.

 

Rann undan vindinum

Í morgun ætlaði eg mær at renna einar 15 km í róligum tempo. Eg var tíðliga á fótum og kundi staðfesta at veðrið var ikki av tí besta. Nógvur høgættarvindur, men einki regn. Eg hevði ongan hug at fara út at stríðast við vindin. Stórsti mótstandari tú kanst hugsa tær er vindur.

Eg gjørdi ikki mætari enn fekk Jórun systi at koyra meg norður í Haraldssund, so ístaðinfyri at renna ímóti vindinum so rann eg undanvindinum.

Sum sagt so var meiningin at renna einar 15 km í morgun, men nú eg valdi at fara úr Haraldsundi inn til Klaksvíkar visti eg at tað bert eru uml. 9 km, so fyri at leingja teinin rann eg oman í Norðhavnina, oman á Oljukajina, runt Kósavirkið og eg rann eisini norður í Egningarskúrarnir. Tá eg kom heim á FAST var eg komin uppá góðar 10 km, hetta merkti so, at eg mátti renna minst eina rundi úti á Norðborg fyri at koma uppá teir 15 km. Men eg føldi meg ógvuliga troyttan ídag, so tá eg kom til Føroya Bjór var útselt. 11 km og eg valdi at steðga. Eg fór inn á gólvi hjá abba mínum, drakk 2 gløs av vatni og fekk mær eitt hugnaligt prát við abban.

Hann spurdi hvat tramin rennur tú so nógv til. Tað kann blíva for nógv av tí góða, helt hann fyri. Hann heldur lítið um nógvu renningina hjá mær.

Ein fínan túr út á Núp

Seinastu dagarnar hevur veðrið ikki verið serliga gott, tað hevur bara regna. Bæði mánadagin og í gjár endaði eg á bandinum, tí eg troystaði mær ikki út. Í morgun tá ið eg vaknaði sá heldur einki út, men tað bleiv betur sum dagurin leið.

Eg var til arbeiðis í Havn í dag, kom aftur kl. gott sjey, og enn var frálíkt renniveður, so eg gjørdi skjótt av. Í renniklæðir, so ein túr út á Núp. Tað gjørdist ein frálíkur túrur, við góðari ferð. Serliga glaður var eg fyri túrin heimaftur har eg setti á niðan eftir ringvegnum, eg hugsaði um allar brekkurnar eg skal í gjøgnum um 10 dagar tá eg skal luttaka í Tórshavn Marathon. Hendan brekkan hevur mangan følst tung, men í dag var tað eitt spæl at leggja hana afturum.

Ein fín venjing í dag.

Skinnabeinsbrúni ger um seg

Minst til at lurta eftir kroppinum, steðga so skjótt tú merkir okkurt óvanligt. At trodsa ger støðuna bara verri, og longri er at koma fyri seg aftur.