You are here: Home / Archives for Kappingar

Japan og Tokyo Marathon 2019

April 21, 2019 by Leave a Comment

Fyri at kalla seg “Six Major’s finisher” so er neyðugt at fáa lagt Tokyo Marathon undir sínar føtur, og tá ið hetta er eitt av mínum málum so varð avgjørt longu í mars mánað í 2018 at vit skuldu til Tokyo at renna marathon í mars 2019. Tað er trupult at fáa startnummar til Tokyo Marathon tí mátti meldast til í góðari tíð.

Hópurin hjá okkum, sum hevði valt at melda seg til hesa marathon renning taldi 7 pør, men tíverri so mátti eina pari bert fáar dagar áðrenn fráferð, melda avboð.

Tá ið tað var melda til so langt frammanundan, hevði eg líkasum hug at útskjóta seriøsa venjing. Eg hugsaði eg havi góða tíð, men tíðini líkt so gongur hon skjótt og áðrenn eg vistu av, so var næstan ov seint at fáa gongd á venjingini. Ofta verður tikið til at tað skal vera pláss fyri einari punktering, altso ein skaði kann gott stinga seg upp, og so var eisini hjá mær.

Eg byrjaði mína marathon venjing í oktober. Frá at hava runnið lítið mánaðarnar frammanundan so økti eg venjingina til heilar 350 km í oktober, og mín sann um eg ikki punkteraði, fyrst í november mánað fekk eg skinnabeinsbruna, og hetta gjørdi at eg ikki rættuliga fekk gongd aftur á vengjingina fyrr enn í desember. Og mítt sera amitiøsa mál um at koma undir 3 tímar var nú veruliga í vanda.

Eg fekk tó vant væl, og kom yvir skaðan, og faktiskt hevði eg góðar vónir um at eg fór at klára at koma undir 3 tímar.

Vit fóru úr Danmark seinnapartin mikudagin 27. febuar, og lendu í Tokyo 11 tímar seinni, og tá ið klokkan skuldu flytast fram 8 tímar var tað longu blivi hósdagur, og ein heilur dagur lag fyri framman. Eg fekk ikki sovi nógv í flogfarinum, sum annars ein skilamaðurí Havn, sum hevði roynt Tokyo Marathon, legði mær eina við, at tað var gott at fáa nakrar tímar í flogfarinum fyri ikki at vera so troyttur tá ið vit komu til Japan.

Um túrin sum heild kann eg siga at hann var eitt satt upplivilse, og heilt sikkurt kunnu vit millum annað takka okkara super góða ferðaleiðara Ethan fyri tað. Hann er upprunaliga amerikanari, men flutti sum smádrongur til Danmarkar, er giftur japnaskari kvinnu og tosar japanskt flótandi. Hann segði okkum at hann hevði verið trummusláari í Danmarks Radio Big Band í heili 27 ár, og hevði í sínum ungu árum verið í Føroyum og spælt jazztónleik. Stuttligt at hoyra hann siga frá um Japan, eisini eitt fornoyilse at vitja ymisk japansk matstøð, hann hevði valt út. Vit veruliga upplivdu Japan saman við einum Japan kennara.

Vit høvdu nakrar dagar at fáa døgnrytmuna uppá pláss, so tá ið sunnudagurin kom vóru vit mentalt til reiðar at leggja gøturnar í Tokyo, heimsins stórsta býi, undir okkara føtur. Men veðurguðarnir vóru ikki á okkara síðu, so tá ið vit koyrdu til startin, og meðan vit bíðaðu at vera sett í gongd, regnaði tað illa og tað var nokkso kalt, einar 6 gradir. Ikki júst bestu umstøður at renna eina góða tíð.

Eg og Henry Olsen skuldu starta saman, so vit fylgdust til startin, tá ið eg hevði ynskt honum góðan túr og startskoti var lati, sá eg ikki í halaferðina á Henry, og hann kláraði eisini at renna eina fína tíð, so mikið góða at hansara six major í snit er undir 3 tímar, tað er sera flott. Hjá mær gekk fínt, helt eg, inntil eg legði til merkis at mítt ur slettis ikki gav mær røtt data at renna eftir. Tá ið eg kom í mál hevði eg sambært urinum runnið 44 km. Eg skuldi heldur havt sligi autolap frá og hildi meg til km skeltini. Hetta er so eina áminning til næstu ferð. Mítt garmin toldi nokk ikki øll háhúsini og øll fólkini.

Men hóast alt so eri eg sera væl nøgdur við mítt avrik, eg rann nokkso stabilt, burtursæð frá teimum seinastu 5 km, tá ið eg nokk innsá at tað ikki fór at eydnast mær at røkka málinum eg hevði sett mær. Eg kom í mál við tíðini 3 tímar 4 minuttir og 37 sekund (3:04:37) og eg eri nøgdur.

Tað regnaði illa tá ið vit komu í mál, og vegurin eftir posanum við skiftuklæðum, vit høvdu lati inn, var ein sonn marra, sera kalt og langt at ganga. Tíbetur so fann eg ein ovurfegna Henry við sínari six star medalju, vit fylgdust til stóra høll har vit fingu okkara skiftuklæðir. Vit høvdu á orði hvussu stóran týdning veðrið hevur, um tað hevði verið sól og einki regn so hevði tað verið eitt spæl at ganga eftir klæðunum. Eg fari tó ikki so langt at siga at eg hevði komi undir 3 timar um veðrið hevði verið betur, men kanska hevði eg runnið 1 minutt betur. Mín venjingarstøða var ikki til eina tíð undir 3 tímar má eg bara ásanna.

Nú er so Tokyo Marathon avgreitt, og manglar mær bert 2 fyri at eg kann kallað meg Six Star Finisher. Um lív og heilsa vil tað, so renna vit Chicago Marathon 13. oktober í ár og ætlandi so renna vit Boston Marathon í 20. apríl 2020.

Restina av túrinum í Japan vóru vit vanligir turistar og undir kønari leiðslu av Ethan, vitjaðu vit gamla høvuðsstaðin Kyoto við sínum túsundtals templum, vit sóu eisini Hiroshima, har sóu vit einastu veitveittu húsatoftini eftir atombumbuna, og vit vitjaðu eisini eina heilaga oyggj.

Vit høvdu ein fínan túr í Japan og Tokyo marathon var bara heilt ok, rutan er fløt og góð, men veðrið má sær sjálvum ráða.

Filed Under: Kappingar, Renning Tagged With: , , ,

Og dagurin er í morgin

March 2, 2019 by Leave a Comment

Einaferð var tað eitt heilt ár til vit skuldu renna Tokyo Marathon, og tað tyktist vera lang tíð síðani. Men ikki veit eg, um heilt fáar tímar verður Tokyo Marathon 2019 skoti í gongd.

Tað verður ofta tikið til at tíðin gongur skjótt, ja alt for skjótt. Áðrenn vit varnast so er eitt ár gingið, og ofta so spyrja vit okkum sjálvi hvar bleiv tíðin av. Mín meining á hesum øki er at avbjóðingin hjá okkum øllum er at fylla meiningsfult innihaldi í okkara gerandisdag, og á tann hátt kunna líta aftur á farna tíð og minnast, minnast á ríkar løtur saman við øðrum menniskjum. Afturfyri vil kenslan av at tíðin gongur skjótt følast annarleiðis.

Vit ferðast jú øll gjøgnum lívið, og skal lívið geva meining eiga vit at seta okkum mál, størri og smærri. Hetta gera flest fólk eisini, men kanska einamest ótilvitaði mál.

Nú eg siti her á gistingarhúskamarinum í Tokyo bert fáir tímar áðrenn Tokyo Marathon 2019 verður skoti í gongd, líti eg aftur á farna ári og hugsi um alt arbeiði sum liggur aftanfyri í strembanini at náa einum tilvitaðum máli eg havi sett mær. Í morgin kl. 9:10 skal eg standa royndina, og vónandi smáar 3 tímar seinni kann eg heysta fruktirnar, eydnast tað ikki gerst ikki við.

Eg havi vant miðvist og sum eg fyrr havi sagt so haldi eg at venjingarstøðan er til at røkka mínum máli at renna undir 3 tímar, tað nýtist bara at vera 1 sek undur.

Alla hesa vikuna hava vit øll sum skulu renna dúgliga hugt inn á ymiskar veðurtænastir, og alt tíðir uppá at veðri verður einki serligt. Tað verður boða frá regni og hitin tá ið vit byrja verður einans 5 stig. Føroyskt veður. Vónandi verður tað ikki so galið hóast alt.

Nú klokkan nærkast midnátt her í Tokyo fari eg at siga góða nátt og takki eg fyri øll góðynski og stuðul mær og okkum er veittur.

Hoyrast í morgin.

Filed Under: Kappingar, Renning Tagged With: ,

Tokyo Marathon – 2.59.59 ?

February 18, 2019 by Leave a Comment

Nú nærkast av álvara til vit leggja longu leiðina eystureftir heilt til Japan at luttaka í Tokyo Marathon, sum verður skoti í gongd sunnudagin 3. mars.

Vit eru 7 pør øll ætta úr Klaksvík, sum hava valt at taka hesa stóru avbjóðing á okkum. Í nógvar vikur hava vit hvør í sínum lagi, og onkuntíð saman, vant miðvíst fyri at kunna verið so væl fyrireikiði at møta hesari stóru avbjóðing, sum eitt marathon er.

Longu í mars mánað í fjør varð avgerð tikin um at renna marathon í Tokyo í mars 2019, og eg havi síðani oktober vant miðvíst fyri at gera meg so klára sum eg kann. Tankin at byrja við var bara at gjøgnumføra við einari so góðari tíð sum gjørligt. Eg vanda nógv í oktober, og venjingin gekk óføra væl, rann 350 km í oktober, tað eru fleiri ár síðani eg havi runnið so nógv uppá ein mánað. Eg byrjaði at spæla við tankan, um eg ikki átti at seta mær hægri mál, enn bert at gjøgnumføra við einari góðari tíð.

Eg havi 2 ferðir megna at runni 42,2 km langan teinin undir 3 tímar, báðu ferð í London, seinast var í 2004, tað er also 15 ár síðani, og tá var eg bert 38 ára gamal, eg rann London Marathon uppá 2 tímar 54 minuttir og 20 sekund. Eg gjørdi eina roynd aftur í 2010 í New York, stórsta marathon kapping av teimum øllum, við yvir 50.000 luttararum. Eg hevði fyrireika meg væl, men tað var ikki nokk, hóast tað manglaði lítið í, so kom eg ikki undir teir magisku 3 tímarnar. Tá ið eg kom inn í Central Park sá eg at klokkan vísti 2.59 okkurt, og mátti bara ásannað at eg ikki fór at megna at koma undir 3 tímar. Eg kom um málstrikuna við tíðini 3 tímar og 16 sekund.

Tá ið eg nú hevði sett mær hetta máli, merkti tað at nú mátti eg venja enn meira miðvíst, og hevur tað gingið næstan sum eg ætlaði, burtursæð frá 10 døgum fyrst í november tá eg, uttan iva orsakað av yvirvenjing í oktober fekk skinnabeinsbruna. Eg havi ikki tolt ógvusliga økingin av kilometrum í oktober, hetta burdi eg sum royndur rennari vita. Høvdi fylgir ikki altíð við, hugsi sum ein unglingi, og gloymi at árini eru also vorðin 53.

Nú bert 2 vikur eru eftir, er bert at vóna at arbeiði eg havi lagt í at gera meg kláran ber á mál. Hóast ofta keðiligar venjingar umstøður í vetur, so havi eg megna at hildi meg til mína ætlan. Gott at eg havi kunnað brúkt rennibandi hjá Jórun, systir mínari. Nú ræður tað um at trappa niður, renna færri kilometrar, soleiðis at kroppurin er úthvíldur og tilreiðar at bjóða Tokyo Marathon av.

Eg fari at royna at leggja út her á síðuna kunning frá ferðalagnum so tit kunnu fylgja við.

Filed Under: Kappingar, Renning

Brekkurnar avbjóðingin heldur enn veðrið

January 28, 2019 by Leave a Comment

Leygardagin var 4. umfar í vetrarkappingini. Kvøldi fyri hevði eg avtala við Gutta at vit skuldu koyra saman til Sørvágs. Leygarmorgunin var eg tíðliga á fótum, og veðrið var einki at reypa av, í løtum var grovur heglingsælingur, hevði bestan hugin at avlýsa. Ringdi til Gutta, sum akkurat hevði fingið eygu, so hann visti ikki hvussu veðrið var. Uppbakning til avlýsing far man ikki lættliga frá Gutta, so vit avráddu at fara úr Klaksvík kl. 9:15. Renningin byrjaði kl. 11:00. Gutti hevði okkara tíðtøku tól við, so vit máttu verða til tíðina.

Komnir vestur var rúgva av fólki møtt upp til renning, næstan eingin hevði valt mína ætlaðu tøsutu loysn at avlýsa, heldur vóru fleiri komin afturat, teimum so høvdu melda til frammanundan.

Eins og undanfarin ár verður runnið frá kirkjuni í Sørvági vestur til Bø, okkurt ári niðan ímóti Gásadalstunlinum. Veðrið varð kanska ein avbjóðing, og valdu fyriskiparnir tí at stytta rutuna nakað soleiðis at bert bleiv runnið nakað niðan í brekkuna aftaná Bø. Ein teinur uppá knappar 10 km. Gott fyri Havnar dámirnar, sum gramdu seg um at tær høvdu fingið tað fatan at teinurin eins og seinasta ár skuldi verða góðar 8 km, men rætt skal vera rætt, mær dámdi líka gott at teinurin bleiv styttur, so tað slapst undan at renna niðan ímóti Gásadalstunlinum.

Fáar minuttir eftir klokkan 11, mítt ur segði 11:03, var kappingin skotin í gongd, og fóru gott hálvhundrað glaðir rennarar til stroks móti Bø, og veðrið var fínasta slag, haldi at veðrið broyttist til tað betra beint áðrenn skoti var í gongd. Tað bleiv lagt ógvuliga varisliga út, um tað var óttin fyri at líkindini at renna ikki vóru so góð, skal eg ikki tora at siga, tað einu løtuna var tað so galið at eg lág fremstur, og tað var so ikki rætt, men tað gekk ikki leingi, so kom ferð á og ein og ein struku teir skjótu mennirnir fram við mær, leiddir av unga Sandávagsmanninum Hanus í Horni Nielsen, sum til Nýggjárhálvmarathon rættuliga fekk víst sínar dygdir sum rennara. Honum í hølinum vóru Sam, Henry og Einar, stuttligt eisini at síggja nýtt fólk hjá okkum blanda seg í oddin, her hugsi eg um Steffan Klein Poulsen.

Niels Poulsen fór eisini fram við mær áðrenn vit komu til Bíggjar, forrestin so megnaði eg at halda honum aftanfyri meg til nýggjárhálvmarathon, eg hugsaði at nú skuldi hann geva mær eitt aftursvar, og tað slóg eg meg eisini til tols við og um tað skuldi verða so, so var tað heilt ok. Eg royndi at hanga í honum, og hann royndi eisini at heppa á meg, soleiðis at eg hekk í. Eg royndi bara at avstandurin millum okkum ikki vaks. Mótbrekkurnar tá ið vit runni til Bíggjar vóru øgiligar, føldi meg sera troyttan, men tá ið vit høvdu vent og fingi undanbrekku vísti tað seg sum at eg ikki fekk ferðina upp, kanska skyldast hetta tungu venjingina eg júst nú eri í, nú eg fyrireiki meg til Tokyo Marathon.

Ein annar sum eisini fór forbí meg var ungi toftamaðurin Ingi Johannesen, eg havi til onkra kapping drilla hann eitt sindur við at tað er ikki nóg gott at hann ikki klárar at vinna á einum so gamlum manni sum meg. Hesaferð lat hann onga iva verða hvør av okkum orkaði betur. Óført Ingi, soleiðis eigur tað at vera.

Nå, men tá ið 2 km vóru eftir, seti eg ferðina eitt sindur upp, og komi upp til Niels, hann tykist ikki at klára at halda ferðina og biður meg bara fara, hetta gevur mær eyka styrki og megni eg at halda ferðina á mál. At tað skuldi røkka til eitt 3. pláss í veteran bólkinum hevði eg slettis ikki í tonkunum tá ið eg fór frá Niels.

Ein sera væleydna kapping har eg fari at siga at brekkurnar ávegis til Bø vóru tann stóra avbjóðingin, veðrið tørnaði seg út til at blíva fínasta slag.

Aftaná gott brúsubað í SÍ húsinum var heiðursmerkja handan í kirkjuhúsinum og borðreitt við vælsmakkandi suppu við kaffi og køkum omaná.

Takk Frælsi fyri eitt sera væl fyriskipa rennitiltak.

 

Filed Under: Kappingar, Renning

New York Marathon 2017

November 12, 2017 by Leave a Comment

Tá ið tú rennur New York marathon so skal tú renna yvir 5 brúgvar og í gjøgnum 5 býarpartar. Men Brooklyn bridge er ikki ein av brúgvinum, hana gingu við yvirum týsdagin.

Fyri sløkum ári síðani syrgdi primus motur Ruth Johannesen fyri at vit fingu startnummur til New York marathon 2017. Tað vísir seg at tað Ruth stingur út í kort verður góðtikið uttan stórvegis hóvastak. Gott at vit hava Ruth til at draga stóra lessi.

Nú flestu eru farin til guðstænastu her í grannalagnum havi eg sett meg við telduna fyri at hugaleiða eitt sindur um okkara vitja her í USA, sum byrjaði við at vit runnið New York marathon seinasta sunnudag.

Umvegis Keflavík lendu vit í JFK floghavnini í New York seint fríggjadagin, og stórvegis annað enn at koma á hotelli hendi ikki hendan dagin. Tíðliga leygarmorgunin gekk leiðin á messuna, at heinta startnummar. Øll fingu sær eitt vikukort til The Subway, sum vit hava havt stóra gleði av meðan vit vóru í New York. Um kvøldi fóru fleiri av okkum til pastaparty í Central Park, seinasta máltíðin áðrenn stóra slagi.

Tíðarmunurin uppá 5 tímar hevur gjørt tað at vit eru vaknaði sera tíðliga hvønn morgun meðan vit hava verið her, og tað hevur verið super, eftir sum vit tískil hava útnytta dagarnar fult út. Sunnumorgun vórðu vit longu avheintaði á hotellinum kl. 5:35, veðrið var gott, men sera sera kalt. Men hetta vóru vit fyrireikaði uppá so vit vóru væl ílatin. Ti vit bíðaðu í einar 2 tímar úti á Staten Islands til skoti var til start.

Eg hevði startnummar 3825 og skuldi eg starta í fyrstu grønu bylgjuni kl. 9:50. Mín stórsta avbjóðing tá ið man fer inn í startøki er neyðin at sleppa av við vatni. Tað vísir seg sum um  man vil pissa allatíðina. Hálvan tíma áðrenn startin verður man sleptur út á Verrazzano brúgvina har eingi toilettir eru, og tá verður eisini sagt at um man pissar á brúnni og verður uppdagaður kann man blíva kolldømdur. Men tá ið man skal so skal man, so eg breyt reglurnar, eg trokaði meg út til síðina, hugdum um onkur vaktur var har, so lat eg vatni falla. Fleiri við mær gjørdi tað sama.

Klokkan 9:50, aftaná eina stutta talu frá formanninum í New York Road runners og amerikanska tjóðsangin, var fyrsta bylgja skotin í gongd, við Frank Sinatra, syngjandi kenda sangin New York, New York. Leiðin gekk vegis fyrstu brúnna Verrazzano brigde gjøgnum gøturnar í New York. Stemningurin var fantasktiskur at kalla allan vegin. Burtursæð frá brúgvinum og býarpartinum Williamsbourgh var rómurin frá áskoðarum fantaskiskur. Í Williamsbourgh búgva fyri tað mesta ortodoksir jødar, og teirra religión loyvir ikki at útvísa begeistring, tískil var tað ógvuliga friðarligt í hesum býarparti.

Eg føldi meg serstakliga væl heilt fram til 30 km og hetta undraðist eg satt at siga yvir, eg legði hart út, og tað føldist ikki so hart, eg valdi ikki at seta ferðina niður eftisum eg hevði eina vón um at eg kanska fór at halda, mín ½ marathon tíð var so 1:27:31. Men tíverri so skuldi ikki verða, trøðini vaksa ikki inn í himmalin, tá ið eg kom á Willisbridge, føldi eg fyrstu ferð rættuliga møði, sera tungt at koma tvørtur um, yvirhálaður av fleiri, eisini kvinnum. Eg mannaði meg tó upp, men hvatr var einki at gera, eg mátti, broyta mína ætlan og góðtakað at tað var ikki á hesum sinni eg komi undir 3 tímar, mítt loyniliga mál. Nú ráddi bara um at klára mítt officiella mál um at koma undir 3 tímar og 5 minuttir.

Á so at siga øllum vatnpostum fekk eg mær at drekka, og longu við ½ marathon valdi eg eisini at taka energi drinks, og tá ið bananir komu á banan við 35 km valdi eg eisini at taka av tí tilboðnum.

Gott nokk havi eg runnið í New York í 2010 og veit eg at tað er ein tung ruta, men faktiskt er hon nógv tyngri enn eg havi givið mær far um. 4 av brúgvinum eru tungar at koma tvørtur um, eisini er fitt av mótbrekku, og endin er ikki akkurát eitt uppløb har til ber at seta ferðina upp.

Eg megnaði at halda ferðini so nøkurlunda, fekk enntá sett ferðina eitt sindur upp seinastu 2 km, soleiðis at tá eg eg kom um málstrikuna segði urið hjá mær 3 tímar 4 minuttir og 09 sek. Eg var í knúsi, er ikki ov nógv sagt, men eg náddi setningin, so eg eri avbera væl nøgdur. Við eitt sindur fleiri kilometrum í beinunum hevði eg kanska megna mítt loyniliga mál, men tað fáa vit so ikki svar uppá á hesum sinnið.

Vit hava so dagarnar aftaná marathon renningina reika runt í New York, sæð ymisk kend støð, eti ósunnan amewrikanska mat og sum eg nevndi fyrr var íløgan í vikukorti til The Subway ein góð íløga, sum vit øll gjørdi dugliga brúk av.

Fríggjadagin gekk leiðin til Washington, her hava vit sæð fleiri kend støð, har í millum hvítu húsini.

Ein væleydna marathon feria er komin at enda, vit sita nú í bussi á veg til internationala flogvøllin í Washington.

Filed Under: Ferðing, Kappingar, Skriving

Dubai og hálvt marathon

February 16, 2017 by Leave a Comment

So var eg aftur her – illa gongs hjá mær at levera ein status um vikuna, eg vil so gjarna, komi bara ikki til tað, men vónin er enn at tað kanska fer at gleppa.  Hetta er so fyrsta dagføring í februar, og heilt fitt er hent síðani seinast. Eitt nú hava eg og Vera saman við góðum vinum vitja Dubai, og runnið vit eitt ½ marathon meðan vit vóru har. Stóra takk til Petur og Jónu fyri fantastiskt gestablídni.

Skíðferian í ár hildin í Dubai

Seinasta ár um hesa tiðina var eg í fronsku alpunum og stóð á skíð, meðan Vera var saman við rennivikunum Ruth og Monu í Dubai. Tær vitjaðu Klaksvíksdamuna Jónu Hammer, og runnið tær eitt ½ marathon meðan tær vóru har. Tær vildu avstað aftur í ár, og hesa ferð skuldu mennirnir sleppa við. Umframt at vitja Jónu og Petur Hammer, so skuldu vit eisini renna sama ½ marathon tær runnið í fjør.

Eg havi ikki verið so raskur at vant síðani Berlin Marathon, tað er bert vorðið til fáa kilometrar um vikuna, men tá ið vetrarkappingin byrjaði 5. nov. við Runt Agnið meldaði eg meg til við tí fyri eyga at fáa gongd aftur á venjingina. Runt Agnið gekk fínt, jólini kostaði eitt sindur, men eg fekk eina fína tíð til nýggjárshálvmarahon, í Sørvági gekk eisini ok, hóast eg her mátti sláa meg til tols við at síggja í baki á Rigmor.

Fekk veruliga gongd á venjingina í Januar, legði góðar 200 km afturum, og hugurin hevur síðani bara verið góður.

So upprann dagurin at leiðin gekk til Dubai. Nógv havi eg hoyrt um hendan stað, um hvussu flott og stórt alt er har, og tað fekk eg sanniliga eisini at síggja. Sjeikarnir allir royna bara at yvirganga hvønn annan. Teir elska at kopiera, og ikki bara kopiera, men teir scalera við faktor 5 til 10. Heimsins hægsti bygningur, Burj Kahlifa er í Dubai. Hann er 827 metrar høgur. Søgur ganga at arbeitt verður við at gera ein bygning, ella kanska heldur eitt monument. sum skal vera 1 km til hæddar.

Heldur enn listarsøvn, so hava tey í Dubai shoppingcentir í hópatal, so tit kunnu ælta hvussu dámirnar hóreiggja sær eina slíka ferð. Í tí eina shoppingcentrinum – Dubai Mall, tað stórsta í heiminum, er eitt risastórt akvarium við tilhoyrandi djóragarði, tað var fantastiskt at síggja. Eg havi tikið hópin av myndum, sum eg hugsaði at geva Elsebeth Mercedis til íblástur til okkara nýggja akvarium vit skulu hava her í Klaksvík.

Í Mall of the Emirates var ein innandura skíðbreyt, sum vit royndi. Hetta kann sjálvandi ikki mála seg við at standa á skíð í alpunum, men eg kann so siga at skíðferian í ár varð hildin í Dubai.

Fyrireikingin í Dubai

Hesa ársins tíð er tað ikki so heitt í Dubai, tað er vetur eins og heima hjá okkum. Vetur har merkir 15 gradir um náttina, og 25 gradir um dagin, so tað er ikki so heilt galið.  Vit komu til Dubai fríggjakvøldi 3. feburar, og skuldu ikki renna fyrr enn lítla viku seinni fríggjamorgun kl. 7. So vit høvdu góða tíð at fyrireika okkum, og tilpassa okkum umstøðurnar. Leygardagin var eingin renning, men sunnudagin bleiv tað til 20 km, her fekk eg ein forsmakk uppá hvat eg kundi vænta mær fríggjadagin. Eg fekk mót uppá at koma undir 1 tíma og 30 minuttir, og havandi í huga at rutan vit skuldu renna var púra fløt, so var tað avgjørt møguligt. Eg keypti nýggjar DS Racer til kappingina, sum eg tíbetur fekk roynt áðrenn.

Race Day – RAK Half Marathon

Hóskvøldi varð farið tíðliga til songar, vit skuldu upp longu kl. 03:30, tí vit skuldu koyra kl. 04:45 fyri at vera í Ras Al Khaimah kl. 6. Renningin byrjaði kl. 7. Men illa gekst hjá mær at fáa blund í eyguni. Eg hevði eina ringa nátt, føldi meg sera sjúkan, serliga var tað pína í bringuni, byrjaði at hugsa um eg kanska hevði eti okkurt óreint, sum hevði við sær hesa pinu. Tá ið klokkan var 03:30, og tíð var at fara upp, hevði eg sovið í 1 tíma. Ikki júst besta byrja uppá kappingardagin. Eg mannaði meg upp, tók 2 panodil afturvið nógvum vatni. Vera og hini hildu at eg ikki nýttist at koma við, um eg føldi meg so illa. Nei ikki uppá vilkor, nú var eg komin hesa longu leið har eitt av málinum var at renna ½ marathon, so skuldi tað eisini gjøgnumførast kosta hvat kosta vil.

Klokkan 4:45 varð fari avstað, Jóna, saman við Monu, Ruth og Veru í einum bili, Jón, Kristmar og eg í hinum bilinum tey hava. Hóast hitin var 17 gradir so føldi eg meg kaldan og ikki í topform. Koyritúrurin til Ras Al Khaimah, har vit skuldu renna tók góðan tíma. RAK Half marathon er nokkso populært, tí rutan er serliga fløt og pengavirðislønir eru til 10 tey fyrstu. So elitan møtir upp, og í ár skuldi gerast heilt serstakt, tí skjótasta kvinnan setti nýtt heimsmet. Heimsmeti hjá monnum var tikið her í februar 2007, tað bleiv tað ikki til í ár, men tað komu 4 menn undir 1 tíma. Heimsmeti hjá kvinnum er í dag 1:05:06 (2017) og hjá monnum 58:23 (2010).

Tá ið vit nærkast Ras Al Khaimah, tikist sum støðan hjá mær er vorðin betur, og eg gerist í betri lag, um tað er virknaðurin av panodilunum, sum nú er í hæddina skal eg ikki siga, men eg fekk móti aftur. Vit parkera bilarnar, og ganga mótvegis startøkinum. Dámirnar hava á orði at tað er munandi heitari enn seinasta ár, tær søgdu at tær frystu meðan tær bíðaðu at sleppa í gongd.

Altíð tá ið starturin nærkast, gera ymiskar kropsmeknismur vart við seg. Gangandi framvið einari moské á veg til startin, síggi eg langa kø, og kann roknað út at tað er ikki bara hjá mær hesar mekanismur ella kanska rættari trongdir gera seg galdandi. Eg smekki meg í køini, komi at standa aftanfyri ein Indara, sum skal renna fyri fyrstu ferð.  Eg standi ikki longi í kø, tað gongur skjótt fyri eg, so er tað mín túrur at sleppa inn á WC í hesari mosku. Eingin pissirenna, tað er jú ikki loyvi at vísa teir virðismiklu likamslutirnir í hesum parti av heiminum. Í rúminum eru eini 20 WC’ið klivar, og so verður tann innasti tøkur, og vakturin gevur tekin um at nú er tað mín túrur. Komin inn geri eg sum eg altíð geri, kanni um nakað pappír er á rulluni. Men hvat ólukkan, har er eingin rulla yvirhøvur, eg velji at fara útaftur og møguliga inn í ein annan kliva fyri at kannað, men har er upptikið allastaðni. Nú vóru góð ráð dýr. Gott nokk sá eg, at menn vaskaðu sær ósedvanliga væl aftaná teirra vitjan á bukkuni, puha eg gjørdi mær mínar tankar, og fór innaftur á WC. Við síðuna av kummuni, sum annars var meinlík teimum vit kenna heimanífrá, hekk ein brúsa. Tað sum eg nú gjørdi havi eg ongantíð gjørt áður, eg sigi bara gott at vatni var lunkað. Tíbetur var sápa í dunkinum tá eg skuldi vaska hendur.

Bíðitíðin til startin tyktist ikki so long, veðrið var gott og ljósi hevði nú vunnið á myrkrinum. Lagi var gott, fólk vóru spent at sleppa í gongd. Okkara startur skuldi verða kl. 07:05, so vit høvdu ikki fingið startnummur so frammalaga. Eg royndi tó at troka meg so langt fram eg kundi. Tað var eitt sindur trongligt teir fyrstu 300-400 metrarnar, men so bleiv rúmligari at renna. Tað vóru 2500 rennarar so tað kann ikki sammetast við tær heilt stóru marathon kappingarnar. Mín fyrsta km, avgreiddi eg uppá 4:11 so tað var bara heilt ok. Eg føldi beinanvegin at hetta fór at vera gott, og kenslan av bara at yvirhála, og stórt sæð ongantíð sjálvur at blíva yvirhálaður var super.

Mín stutta viðmerking er at hetta er so avgjørt besta hálvmarathon ruta eg nakrantíð havi runnið, og eg rann seinnu helvt skjótari enn fyrru helvt. Betur kann tað ikki verða. Eitt fantastiskt ½ marathon við tíðini 1.28.09, 4 minuttir og 13 sekund skjótari enn mín tíð til nýggjárshálvmarathon. Niðanfyri síggja tit hvussu eg rann og kort yvir rutuna.

Filed Under: Ferðing, Kappingar, Renning Tagged With: , , ,

Berlin Marathon 2016, ein fín jólagáva.

October 5, 2016 by Leave a Comment

berlin-marathon-2016Tíðin hon strýkur avstað, tað eru nú longu 10 dagar síðan sunnudagin 25. september, tá ið eg saman við fleiri rennivinum úr Klaksvík rann Berlin Marathon. Longu á jólum fingu eg og aðrir menn startnummar til Berlin Marathon 2016 í jólagávu. Konurnar høvdu rotta seg saman, og avgjørt at Berlin Marathon skuldi rennast í 2016, og enntá høvdu tær longt túrin við 3 døgum, soleiðis at vit kundu uppliva eitt sindur meira av Berlin.

Tað vanliga er tá ið man fær jólagávur er at hon kann nýtast altfyri eitt, men soleiðis var ikki hesaferð, gávan kundi ikki nýtast fyrr enn 25. September í 2016, altso 9 mánaðar aftaná hon var latin upp, og treytin fyri at hon kundi nýtast var hart arbeiði fram til sjálvan dagin. Tað er ikki bara spurningur um at fáa startnummari á bringuna, og so renna.

Eg minnist at Vera spurdi um eg var glaður fyri gávuna. Eg haldi Vera hevði vænta at eg fóru at vera meira glaður. Støðan hjá mær akkurát tá var ikki so góð tá ið um renning ræður, formurin var ikki serliga góður, so eitt startnummar til marathon var kanska ikki júst tað eg sá koma.

Tað var einki annað at gera enn at fara í gongd við venjing mótvegis hesum stóra máli, sum Vera hevði krøkt uppá okkum bæði. Á vegnum setti eg mær annað stórt mál, og var tað at renna úr Klaksvík til Havnar til frama fyri Alzheimerfelagið. Ein skuldi trúð at tað riggaði gott saman, men tíverri so kostaði Havnatúrurin, eg mátti brúka næstan ein mánað at koma fyri meg í, og motivatiónin aftaná var ikki rættuliga har.

Eg hevði annars stórar ætlanir við Berlin Marathon, eftirsum mítt fyrsta marathon júst varð avgreitt í Berlin í 2002, altso fyri 14 árum síðani. Eg fekk eina sera góða tíð tá, megnaði teir 42,2 km uppá 3:02:23, og tað var hesa tíðina hevði eg í huganum at sláa. Men so hvørt vit nærkaðust stóra degnum, mátti eg bara ásanna at hetta fór at vera trupult. Eg hevði havt ov stutta tíð til at fyrireika meg í, hóast eg longu var tilmeldaður á jólum.

Tað kundi tykjast sum formurin var góður, tá ið eg fleiri ferðir í summar kláraði at renna skjótt á bæði 5 og 10 km, og skuldi tað tí undir vanligum umstøðum bent á at eg fór at klára ein tíð undir 3 tímar. Men tað sum er avgerandi er um grundformurin er til staðar, og tað var hann ikki hjá mær.

Spurdur hvat tíð eg ætlaði at fara eftir í Berlin, segði eg at máli hjá mær var at renna undir 3 tímar og 10 minuttir, men tað skal eingin loyna vera at eg innast inni vildi royna at klára mína tið frá 2002.

So upprann dagurin, veðrið var av tí fagrasta, vit fóru í góðari tíð av hotellinum við U-Bahn út til startøki, eg hevði fingið tildeilt at byrja í bólki C altso 3. fremsta bólki. Ruth hevði tilmelda meg at klára 2:50 – 3:00, tí var eg placeraður so frammaliga. Tað, sum kanska er eitt sindur keðiligt, um tú ikki er í formi til hetta og byrjar so frammaliga er at tú verður ofta yvirhálaður, og um nakað so er tað mega irriterandi at blíva yvirhálaður, og serliga um tað er av einari kvinnu.

Tíbetur bleiv eg ikki so nógv yvirhálaður at byrja við, ja heilt út á 30-32 km helt mín plan, rann eftir 3:02:23, svarandi til ca 4:19 pr. km, men sannheitin er nokk tann eg rann kanska ov skjótt. Eg tordi ikki at renna ov seint, og eg hevði kreftirnar. Men so aftaná góðar 30 km byrja kreftirnar at ganga undan, og tað er júst her tann nógv umrøddu múrurin kemur inn, tíbetur so fall ferðin ikki so nógv, eg hevði enn tá kreftir at seta ferðina upp tá ið eg var komin ígjøgnum Brandenburger Tor og rann seinastu 200 metrarnir í mál. Tíðin bleiv 3 tímar 5 minuttir og 50 sekund, 3 minuttir og 27 sekund seinni enn í 2002, tað er altso 14 ár síðani, so tað er ikki so galið av einum 50 ára gomlum unglingi.

Ein fín jólagáva, sum eg eri sera glaður fyri. Takk fyri Vera.

Filed Under: Ferðing, Kappingar, Renning

Nýggjárslyfti vs. at seta mál

December 27, 2015 by Leave a Comment

Berlin Marathon

Nú eru jólini við at vera av fyri hesa ferð, og um nakrar heilt fáar dagar skulu vit aftur venja okkum við at skriva eitt nýtt árstal, 2016. Allur desember mánaði er at kalla eitt etigildi, har vit fyrireika okkum til stóri matfestina, sum jólini í veruleikanum er.

Hetta er eisini tíðin vit gera nýggjárlyftir, og ógvuliga nátturligt aftaná eti festivalin mikla, so er tað lyfti um at fara niður í vekt, sum toppar listan yvir nýggjárslyftir.

Eg havi eisini, sum so nógv onnur hesa ársins síðstu tíð givið mær nøkur nýggjárslyftir, men hetta eri eg hildin uppat við, tí á hvørjum ári er tað hent at eg havi broti míni nýggjárslyfti, og at bróta givin lyftir er nakað lort, niðurtúrur big time.

So heldur enn nýggjárlyftir, so royni eg at seta mær mál, og tað riggar munandi betur. Málini nýtast ikki at vera so høg. Kenslan av at náa eitt mál, litil ella stórt, er super. So góði tit leggi av at geva tykkum nýggjárslyftir, seti tykkum heldur mál tit meta tit kunnu røkka, og kensla av at náa sett mál skal nokk geva tykkum blóð á tonni at seta hægri mál.

Eg fekk startnummar til Berlin Marathon í jólagávu frá Veru, so hon hevur givið mær eitt mál at røkka í 2016. Eg kann so seta mær annað mál um at náa eina ávísa tíð. Lat okkum nú síggja. Eg fari nokk eisini at seta mær onnur mál og tað skal eingin loyna vera, at vektin so avgjørt er eitt av teimum.

Eg vil ynska tykkum øllum gott nýggjár og takk fyri 2015.

Filed Under: Ferðing, Kappingar, Renning Tagged With: , , ,

3000m á Tórsbreyt, nøgdur

July 23, 2015 by Leave a Comment

Nú Jatnatøk ikki bleiv hildi, valdi FÍF at skipa fyri opnari kapping á Tórsbreyt. Millum kappingarnar var 3000 m, og valdi eg at melda meg til. Hugsaði hetta var góð test hjá mær nú Ólavsøkurenningin stundar til. Eg havi vant eitt sindur meira skipa í seinastuni, so formurin er uppgangandi, men enn manglar nakað í fyri at eg kann siga eg eri nøgdur.

So í dag var mítt mál at koma undir 11:30, altso umleið 3:50 pr. km. Gutti legði hart út, og eg royndi at hanga í eina rundu ella báðar tvær. Eg rundaði 1 km við 3:32, nógv betur enn eg havði vænta, næsti 3:39 og tann seinasti 3:43.  Gott at eg valdi at hanga meg í Gutta. Sera væl nøgdur, og sjálvandi sera spentur til Ólavsøkurenningina sum verður mánakvøldi 27. juli.

Stuttligt at renna á Tórsbreyt í dag. Veðrið var av ti fagrasta, bert spell at so fá valdi at luttaka.

Filed Under: Kappingar, Renning Tagged With: , ,

Runt Agnið 2014

November 8, 2014 by 2 Comments
Absalon Hansen (mynd: facebook)

Absalon Hansen (mynd: facebook)

Ein av heilt stóru profilunum í føroyskari renning er Absalon Hansen. Absalon eigur enn føroyska met á marathon teininum, og inntil fyri heilt stuttum hevði hann eisini meti á ½ marathon teininum. Hetta eru met, sum hava staðið í mong ár.

Í dag gekk so leiðin til heimbygdina hjá Absalon, Toftir, sum á hvørjum árið er vertur fyri legendarisku rennikappingini Runt Agnið. Nær hendan kapping var hildin fyrstu ferð veit eg ikki, men síðani eg byrjaði at renna í 2002 hevur hon verið á skránni á hvørjum ári, og hesi seinastu árini sum fyrsta umfar í vetrarkappingini. Ein sera vøkur ruta, og royni eg at vera við um tað liggur fyri.

Roysnið, sum er felagið fyri frælsan ítrótt í Eysturoynni, er fyriskipari av kappingini. Stuttligt er at síggja hvussu Roysnið hevur svinga seg seinastu 2 árini, eftir at hava ligið stilt í mong ár. Annað árið á rað setur Runt Agnið met í luttøku. Arnfinn segði frá at heili 96 vóru til start í dag. 81 vaksin og 15 børn, og í dag var veðrið eisini so gott sum ongantíð áður. Við nýggja skúlanum eru karmarnir til fyriskipan framúr góðir.

Sera hugaligt at skipa fyri kappingum tá ið luttøkan er so góð, vónandi verður undirtøkan eins góð gjøgnum veturin. Næsta umfar verður í Havn um 2 vikur í vakra umhvørvinum við Kerjar.

Kappingin í dag var merkt av stórum spenningi, eingin Marner Djurhuus, so hvør skuldi kappast um fremstu plássini. Tá ið avtornaði so var tað Sam Vang, sum nokkso trygt streyk avstað við 1. plássinum, á 2. plássi kom Henry Olsen, sum sýnist vera í sera góðum formi fyri tíðina og á 3. plássi kom ungi Teitur Bjarnason, sum júst er komin í vaksna bólkin. Rúni rann eisini gott í dag, men hann legði kanska for varliga út og megnaði ikki at renna seg til heiðursmerki, hjá teimum vaksnu. Teitur og Rúni koma vit heilt sikkurt at síggja meira til í ár. Hallur var akkurát ov stuttur til eitt triðja pláss, eg haldi hetta hóðaði honum illa, hansara kappingarond feilar so einki.

Fyri mítt viðkomandi so var máli hjá mær møguliga at klára tíðina frá í fjør, sum var 42:23, men tað eydnaðist tíverri ikki, men hóast tað so eri eg sera vælnøgdur við mítt avrik. Eg eri við at fáa skil uppá mína venjing, so eg havi vónir um framgongd til tær næstu kappingarnar.

Tá ið øll vóru komin á mál bjóðaði Roysnið til kaffi og køkur, og her gekk práti listiliga um renning. Sera hugnaligt.

Roysnið, stóra takk fyri eitt super rennitiltak.

Niðanfyri nakrar myndir frá í dag.

Filed Under: Kappingar, Renning