Nú nærkast av álvara til vit leggja longu leiðina eystureftir heilt til Japan at luttaka í Tokyo Marathon, sum verður skoti í gongd sunnudagin 3. mars.
Vit eru 7 pør øll ætta úr Klaksvík, sum hava valt at taka hesa stóru avbjóðing á okkum. Í nógvar vikur hava vit hvør í sínum lagi, og onkuntíð saman, vant miðvíst fyri at kunna verið so væl fyrireikiði at møta hesari stóru avbjóðing, sum eitt marathon er.
Longu í mars mánað í fjør varð avgerð tikin um at renna marathon í Tokyo í mars 2019, og eg havi síðani oktober vant miðvíst fyri at gera meg so klára sum eg kann. Tankin at byrja við var bara at gjøgnumføra við einari so góðari tíð sum gjørligt. Eg vanda nógv í oktober, og venjingin gekk óføra væl, rann 350 km í oktober, tað eru fleiri ár síðani eg havi runnið so nógv uppá ein mánað. Eg byrjaði at spæla við tankan, um eg ikki átti at seta mær hægri mál, enn bert at gjøgnumføra við einari góðari tíð.
Eg havi 2 ferðir megna at runni 42,2 km langan teinin undir 3 tímar, báðu ferð í London, seinast var í 2004, tað er also 15 ár síðani, og tá var eg bert 38 ára gamal, eg rann London Marathon uppá 2 tímar 54 minuttir og 20 sekund. Eg gjørdi eina roynd aftur í 2010 í New York, stórsta marathon kapping av teimum øllum, við yvir 50.000 luttararum. Eg hevði fyrireika meg væl, men tað var ikki nokk, hóast tað manglaði lítið í, so kom eg ikki undir teir magisku 3 tímarnar. Tá ið eg kom inn í Central Park sá eg at klokkan vísti 2.59 okkurt, og mátti bara ásannað at eg ikki fór at megna at koma undir 3 tímar. Eg kom um málstrikuna við tíðini 3 tímar og 16 sekund.
Tá ið eg nú hevði sett mær hetta máli, merkti tað at nú mátti eg venja enn meira miðvíst, og hevur tað gingið næstan sum eg ætlaði, burtursæð frá 10 døgum fyrst í november tá eg, uttan iva orsakað av yvirvenjing í oktober fekk skinnabeinsbruna. Eg havi ikki tolt ógvusliga økingin av kilometrum í oktober, hetta burdi eg sum royndur rennari vita. Høvdi fylgir ikki altíð við, hugsi sum ein unglingi, og gloymi at árini eru also vorðin 53.
Nú bert 2 vikur eru eftir, er bert at vóna at arbeiði eg havi lagt í at gera meg kláran ber á mál. Hóast ofta keðiligar venjingar umstøður í vetur, so havi eg megna at hildi meg til mína ætlan. Gott at eg havi kunnað brúkt rennibandi hjá Jórun, systir mínari. Nú ræður tað um at trappa niður, renna færri kilometrar, soleiðis at kroppurin er úthvíldur og tilreiðar at bjóða Tokyo Marathon av.
Eg fari at royna at leggja út her á síðuna kunning frá ferðalagnum so tit kunnu fylgja við.
Speak Your Mind