Í morgun ætlaði eg mær at renna einar 15 km í róligum tempo. Eg var tíðliga á fótum og kundi staðfesta at veðrið var ikki av tí besta. Nógvur høgættarvindur, men einki regn. Eg hevði ongan hug at fara út at stríðast við vindin. Stórsti mótstandari tú kanst hugsa tær er vindur.
Eg gjørdi ikki mætari enn fekk Jórun systi at koyra meg norður í Haraldssund, so ístaðinfyri at renna ímóti vindinum so rann eg undanvindinum.
Sum sagt so var meiningin at renna einar 15 km í morgun, men nú eg valdi at fara úr Haraldsundi inn til Klaksvíkar visti eg at tað bert eru uml. 9 km, so fyri at leingja teinin rann eg oman í Norðhavnina, oman á Oljukajina, runt Kósavirkið og eg rann eisini norður í Egningarskúrarnir. Tá eg kom heim á FAST var eg komin uppá góðar 10 km, hetta merkti so, at eg mátti renna minst eina rundi úti á Norðborg fyri at koma uppá teir 15 km. Men eg føldi meg ógvuliga troyttan ídag, so tá eg kom til Føroya Bjór var útselt. 11 km og eg valdi at steðga. Eg fór inn á gólvi hjá abba mínum, drakk 2 gløs av vatni og fekk mær eitt hugnaligt prát við abban.
Hann spurdi hvat tramin rennur tú so nógv til. Tað kann blíva for nógv av tí góða, helt hann fyri. Hann heldur lítið um nógvu renningina hjá mær.
Speak Your Mind