Nú er nakað síðani eg havi runnið, og orsøkin til tað er at eg havi trupuleikar við stoffskiftinum. Tað er for høgt.
Illgrunin til at okkurt ikki ruggaði rætt við mær var tá eg mátti gavst á hálvari leið til Tórshavn Marathon. Eg fekk tað ikki at passa, eg burdi verið í topform. Onkur helt tað kanska var ovurvenjing. Stutt eftir Tórshavn Marathon fóru vit til Gran Canaria, her kundi eg hvíla meg hugsaði eg, men kroppurin kendist troyttur, var eymur í musklum alla tíðina.
Afturkomin valdi eg at fara til lækna og lata meg kannað. Tá ið úrslit kom vísti tað seg at eg hevði ov høgt stoffskifti, og hetta passaði júst til tey symptomini eg havi havt, so uppá eina máta var tað gott at fáa staðfest hvat feilti mær, tí tað skal eingin loyna vera at eg hugsi tað sum verri var.
Eg havi nú verið til nakrar fleiri blóðroyndir og eisini havi eg verið til ein skanning í Havn, fyri at staðfesta júst hvat fyri slag av høgum stoffskifti tað er. Úrslitini av hesum kanningum fái eg í komandi viku, ikki fyrr enn tá kann eg fáa heilivágin, sum vónandi kann hjálpa mær.
Aftur til túrin í dag – eg má bara staðfesta at eg ikki eri førur fyri at renna optimalt sum støðan er í løtuni.
Speak Your Mind