Í Svínoy við Várró

Leingi hava Rutt og Vera tosa um at vit skulu fara ein túr til Svínoyar við fína seglbátinum Várró. Í gjár gjørdist hetta so veruleiki. Veðrið hevur nú í fleiri dagar ikki var nakað serliga, men nú helt Jóhan Páll at útlitini sóu betur út. So avgjørt var at fara ígjár kl. 18. Roksut sum vit eru vóru vit ikki á Borðoyarvík fyrr enn beint áðrenn kl. 19.

So var lagt frá landi, við í  ferðalagnum vóru Rutt, Jóhan Páll og abbadóttirin Rutt, so vóru vit øll Vera, eg, Sólrun og Tórfríð. Veðrið var bara okey út eftir víkini, og tá serveraði Rutt lekra tomatsuppu. Men tað gekk ikki leingi so fór at rulla, Ikki frítt at tað var lítið um damurnar umborð. Hjá onkrum var suppan illa nokk komin niður. 🙂

Umleið kl. 21:30 stýrdi Jóhan Páll hegnisliga stóra bátin inn í lítla bátahylin í Svínoy. Tað var eitt sindur av manureri at fáa bátin at liggja eftir sum har var nógvur súður. Tá ið báturin var komin at liggja beyð skiparafrúan okkum til eina frálíka máttíð.

Aftaná eina góða máltíð gingu vit øll ein túr yvir í bygdina. Eg havi sjálvur ongantið verið í Svínoy. Tað sigst einaferð hava búð meira enn 200 fólk her, men tað kann ikki sigast um ídag. Tað var ljós í nøkrum heilt fáum húsum og tað er hásummar, so uttan iva er talan um fleiri sum halda summarfrí.

Vit fóru inn í gomlu dansistovuna sum var opin. Hendan var bygd í 1908. Dansurin hevur uttan iva mangan gingið listiliga inni her. Eisini gjørdu vit brúka av góðu wc umstøðum ið eru gjørdir til tann ferðandi.

Komin aftur í bátin fingu vit okkum ein góða drekkamunn. Klokkan mundi nærkaðist 2 áðrenn vit avráddu at legga leiðina heimaftur. Nú var veðrið vorðið munandi betur. Damurnar løgdu seg at sova meðan eg sat á dekkinum og prátaði við skiparin. Vit sigldu í júst 2 tímar, úr bátalylinum í Svínoy í bátahylin á Borðoyarvík.

Ein sera hugnaligur túrur var komin at enda. Stóra tøkk til Rutt og Jóhan Páll.